SEBR

Îsmet Bor

Merdimêk zaf qayîl o wayîrê kişf û keramate bo. La nêzano merdim senî beno wayîrê kişf û keramate. Şino yew zanayî ra pers keno vano, ya hewlê Homayî! Ti mi ra vajî, gelo ez senî bena wayîrê kişf û keramate?

Merdimo zanaye vano: No kar gûre, gûreyê to nîyo. Xo rê şo keyeyê xo de ronişe!

Merdim keno rik vano: Nê, ez wayîrê kişf û keramate mebî, ez aqil dana têmîyon ro kewena koyan. Gera ti mi ra vajî.

Merdimo zanayox vano; temom ez do to ra vajî.

Ti gera şîyerî yew cayo zaf filtaxe de tikûtena bimanî. Çowras rojî gera ti kesî de qalî mekirî. Şewe û roje bivendî Homayî û dua bikerî. Çowras rojî gera ti her roje tena yew çilka awe û yew zeytune biweri. Û çîyo tewr muhîm zî; se beno wa bibo, gera ti cayê xo ra ne bileqî ne zî cayê xo biteriknî! Eke ti cayê xo ra warzî her çî betal beno.

Merdim şino, tay awe û çowras hebê zeytûne geno keweno yew camî, beran û penceran xo seri kefilneno.

Her roje yew çilka awe şimeno û yew zeytunê xo weno. Şewe û roje nêvindeno vendeno Homayî.

Hîris û new rojî vîyarenî, şewa çowrasin a, merdim hend vîneno eke bonistinê camî ra yew distarê arêyî ha yew muy a beste û serê sereyê ey a daliqnaye ya. Merdim senî ke distarê muy a beste vîneno ganê xo rê keweno têmîyan herinda xo ra wuşt erzîyeno.