Kirdkî.com Xirbanê xo ra bigêrîn, şênayîyê şarî ra megêrîn
Wisif Zozanî
Homa Teala Qur’an de ferman kerdo û vato: “Aşma Remezanî, Qur’an tede ameyo war.” Dima zî vano “Ma Qur’an, şewa qedîrî de ardo war.” Na aşme de warameyîşê Qur’anî destkerd pê û bîyo temam. Semedo ke Qur’an na aşme de û na şewe de ameyo war, no rid ra nê wextî bîyî bimbarek. Muslumanî, na aşme seraser roje tepişenê û Qur’an xitim kenê. Nimajê terebîhan kenê û fitiranê xo kenê weş. Na aşme ra pey zî hîrê rojî roşan kenê. Tayê muslumanî zî zekatê xo, na aşme de danî. Ma eşkenê vajî ke na aşma bimbarek, seraser bi îbadet û taet a vîyarena. Muslumanî, badê edakerdişê nê îbadetan, na rey roşan kenê. Roşan roja şabîyayîş, wêreameyîş, pêkerdiş û aştbîyayîş o. Ê ke beynateyê eyin weş nîyo, înan anî têhet, pîya kenê aşt. Nêweşî zîyaret benê. Hal û wazîyetê merdiman, dost û nasan yeno persayîş. Welhasil, rojê roşanî raşta zî rojê şabîyayîşî yê.
Roşanî dewan de weş ê. Raşta zî kam ke dewan de bîyo pîl û roşanê dewan dîyo, naye qebul keno. Merdimê ke roşananê dewan zanê, werreyê xo ci anê. Bajaran de însanî, hîna zaf keyeyanê merdimanê xo yê nêzdîyan zîyaret kenê û roşanê înan persenê. Labelê dewan de wina nîyo. Yew dewe, sey yew keyeyî ya. Serê sibayî camêrdê dewe, rew ra warzênî, destnimaj genê û şinê camî. Nimajê sibayî dima, nimajê roşanî kenê. Mela, xutbe dano û dima şarê dewe, zereyê camîyî de roşanê yewbînan persenê. Badê cû eke dewe qije bî, leweyê banê camî ya sifreyî benê raşt, her keye yew tepsîyê werdî keno hadire û erşaweno verê camîyî. Werdê dewijan, hîna zaf rûn û toraq, sorîna pel, lolê serê toqî, dolmeyî, kufteyî, datlî û sûtlî yê. Şarê dewe, separeyê xo kenê û tewr mela ya şinê serê mezelan, merdeyanê dewe zîyaret kenê. Dima ra zî mela keweno dewijan a ver, keye bi keye roşanê dewe persenê.
Roşan semedê qijan a weş o Roje girewtiş, qijan rê çetin o. Labelê, ê zî qayîlê sey pîlan, roje bigirî. Dadî û babî, zerê qijan kenê weş, heta nêmrojî verdenê qijî veyşan bimanî. Nêmroj a pey, rojeyê qijan, danê ci werdiş. Rojeyo nêmjet, pê la û derzîn a kenê pêser, hinî roje beno temam. Qijî zî pê naye benê şa. Verê roja roşanî şinê bazar, xo rê kincan û solan erînayenê. Roja erefeyî de qijî, kincan û solanê xo berzînê xo de nanî ro. Venike, hetanê nimajê sibayî çimanê înan nêkewena. Yew poşeto naylonin zî qat kenê, erzenê binê doşegê xo. Serê sibayî dîya, camêrdî nimajî ra bîyî vila, qijî kuwenê kuçeyanê dewe, veng danê, vanê:
“Ewro roşan o,
Gawo belek teyşan o,
Dîk, mîyerdê (mêrdeyê) xala Eyşan o.”
Dima ber ber gêrenê xîçê şekerî. Veng danê vanê:
“Roşanê şima bimbarek bo!” Zerre ra cewab yeno:
“Roşanê cemî’ ummet bimbarek bo, şima hezar hebî roşanan bivînî…”
Ma hêvî kenê ke roşanî, sey roşananê verênan bivîyerî. Kam ca de zermendiş û xirabî est a, uca ra biwedarîyo û yew ling verê cû zî selametî bîyero herindê ci. Roşanê şima hemin, bimbarek bo. Şima hezar hebî roşanan bivînî.
