Dejê Boçî

Yew merdimî yew maro ke dormaleyê keyeyê ey de bi, reyde peymanêk (pyeameyîş) viraştbi

Mêrik her roj şit dano marî, mar zî yew zerd dano merdimî. Bi serran wina dewam kerdo.

Merdim xeylêk bîyo extîyar. Şino binê axurî marî rê şit bidoşo la leşê ey de qewet nêmendo. Vendeno lajî xo ano cayê xo û sirrê xo tira vano. Badê cu zî lajî tembîh kerdo:
“Hîn no gure, gureyê to yo; labelê gere ti tay rê qenaat bikirî, zaf rê temah mekir!”

Lajekî dest bi gure kerdbi. Ey zî yew mudeyo derg sey pîyî xo dewam kerdo “Yew tasê şitî dano û yew zerd geno.”

Rojek lajek wina fikirîyeno: “Her roj yew zerd, her roj zerdek, gureyo derg o… no mar her roj mi rê zerdek ano, dêmeg yew xezneyê ey esta ke her roj mi rê zerdek ano.

Eke winayo ez marî bikişî, xezna zî xo rê bigirî!” fikiryeno û hereket keno.

Rojek ano fasal û torzîn dano serî paştê marî rê. O telaş ra nêşkeno orteyê mîyanê ey ro do û dano verê boçikê marî ro boçık tira keno.

Mar zî bi o dej agêreno û dêrzînê xo caneno lajî ro, pêroyê jehrî xo zerikneno lajî de. Xora lajek mireno pêameyîş zî wina qedîyeno.

Benate ra yew wexto derg vêreno, badê cû, mêrik şino serê qulika marî. Vato ke:
“Ey ke bîyî hîn bî û vîyertî. Bîyê ma aşt bikerîn. Sey rojanê vêrînan ma reyna dost bê.”

Marî sarê xo qulik ra vejeno û wina cewab dano:

“Nêbeno! Ma nêşkenî sey verî bê. Heta ke to de dejê lajî û mi de zî dejê boçe bibo îmkan çin o ma dost nêbenê!”